بررسی و تحلیل وضعیت برخورداری و میزان توسعه یافتگی شهرهای استان گیلان در سال های 1375 و 1390

در استان گیلان، نابرابری و فقدان تعادل در پراکنش بهینۀ امکانات و منابع و تمرکز امکانات و خدمات در نخست شهر ناحیه ­ای (شهر رشت)، عدم تعادل و شکاف توسعۀ بین نواحی استان را موجب شده است. در همین راستا، هدف قرار دادن توسعۀ نواحی و شناسایی نحوه توزیع عدالت اقتصادی- اجتماعی میان نواحی برای کاهش نابرابری­ های ناحیه ­ای ضروری است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف، شناسایی درجۀ برخورداری نقاط شهری استان گیلان از نظر شاخص­ های توسعه و روند تغییرات سطوح توسعه در سال­های 1375 تا 1390 انجام یافته است. روش پژوهش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی– تحلیلی و از نوع کاربردی است. جهت بررسی وضعیت برخورداری و توسعه یافتگی شهرهای استان گیلان از 40 شاخص در بخش های اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، بهداشتی و درمانی، مسکن و زیربنایی، تفریحی و پذیرایی وشاخص تلفیقی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد که تمرکز خدمات و امکانات روز به روز در شهرهای بزرگ منطقه از جمله رشت، بندرانزلی و لاهیجان بیشتر می­شود و این امر بر میزان ناتعادلی و شکاف توسعه بین شهرهای استان خواهد افزود. بررسی های تحلیلی بیانگر آن است که یک نوع بی­ تعادلی در سلسله مراتب توسعه در نقاط شهری استان گیلان، به دلیل قرار گرفتن بیشتر شهرها در ردیف شهرهای نیمه توسعه یافته و محروم وجود دارد و در نهایت بر اساس الگوی رگرسیونی محاسبه شده، اولویت پیش­ بینی درجه برخورداری شهرهای استان گیلان به ترتیب در شاخص­ های مسکن و زیربنایی، خدمات تفریحی و پذیرایی، شاخص ­های اقتصادی، خدمات فرهنگی و آموزشی و شاخص ­های بهداشتی و درمانی می باشد.